«Εχθές το απόγευμα έφυγε ένας γνώριμος των δρόμων της Αχαγιάς. Ήταν γνωστός σε όλη την Αχαγιά , και κάθε γειτονιά του είχε δώσει το δικό της όνομα. Εμείς τον ξέραμε Σωτήρη. Σήμερα λοιπόν, ο Σωτήρης εκεί ψηλά θα τα λέει με τους φίλους του που είχε κάνει τόσα χρόνια στους δρόμους.
Θα τον ρωτάνε μήπως είδε το αυτοκίνητο που τον πάτησε ή σε ποια γωνιά του δρόμου πέθανε από πείνα ή από αρρώστια και έμεινε εκεί μέχρι να σαπίσει.
Γιατί οι περισσότεροι αδέσποτοι φίλοι του Σωτήρη κάπως έτσι βρέθηκαν εκεί ψηλά.
Όμως ο Σωτήρης θα τους κάνει να ζηλέψουν!!!!! Γιατί θα τους διηγηθεί ότι εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο δεν ήταν αδέσποτος. Ήταν απλά ελεύθερος. Είχε πάντα μια ζεστή μεριά να κοιμηθεί τα βράδια που έκανε κρύο, τα βράδια που έβρεχε. Είχε κάθε μέρα νερό και φαγητό(και μάλιστα πολύ γιατί ήταν και αχόρταγος), μα πάνω απ’ όλα είχε πάρα πολύ αγάπη και φροντίδα από τους ανθρώπους που τον πρόσεχαν.
Έφυγε με αξιοπρέπεια όπως αρμόζει σε κάθε ζώο(του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου).
Τα αδέσποτα δεν φταίνε αυτά που είναι αδέσποτα.
Φταίει κάποιος από εμάς.
Είναι το δικό μας αποτέλεσμα της δικής μας ανευθυνότητας.
Ας διορθώσουμε τα λάθη μας».
